„Hið eilífa snertir manninn eins og háfjallakyrrð. Eins og dásamlegur friður. Eins og hamingja sem ekki verður lýst með orðum.“

Skriftamál einsetumannsins eru tilraun til að tjá með ljóðrænum hætti hinar „óseigjanlegu“ tilfinningar fyrir veruleikanum, tilfinningar sem spretta af því að maðurinn er hugsandi vera: í senn vitni að því hvernig tilveran opinberast honum og þátttakandi í þeim undrum og öflum sem þar er að finna.

Páll Skúlason ritaði formála og Ragnheiður Richter eftirmála.